“ความเหงา คือความรู้สึกเปล่าเปลี่ยวไม่มีเพื่อน รู้สึกว่าโดดเดี่ยวทั้ง ๆ ที่มีคนอยู่ใกล้ๆ คนในเมืองหลวงเป็นกันมาก เป็นโรคทางจิตใจอย่างหนึ่งซึ่งพาให้เรารู้สึกว่าชีวิตไร้ค่า ไม่มีใครรัก ไม่มีใครแยแส แล้วเลยพาให้เกิดความขัดแค้น ใจ และความริษยา เป็นต้น เมื่อรู้สึกเหงาเราหาทางแก้กันอย่างไร บางคนเข้าโรงหนัง บางคนกินเหล้า บางคน หนักกว่านั้นสูบเฮโรอีนเสียเลย คนมั่งมี มีลูกมีเมีย มีบริวาร ก็ยังรู้สึกเหงาอยู่นั้นเอง บางคนเลี้ยงสุนัขเป็นฝูงไว้แก้ เหงา ทางแก้เหงาอย่างนี้ไม่ใคร่ได้ผล บางคนเลยเข้าวัดซึ่งแก้เหงาได้ดีเพราะได้เพื่อนกับความเหงาเสียเลย”

ข้อความนี้สรุปได้อย่างไร